Veranderingen
7 november 2019 - Curaçao, Nederlandse Antillen
Het lied dat ons zo goed past is van Danny Vera. Toen het nummer nog totaal niet bekend was hoorde ik het bij een programma en stonden de tranen in mijn ogen. De titel alleen al past helemaal bij ons leven. "Roller Coaster live"...enigszins zijn wij wel een beetje een nomade bestaan gewend. Maar soms blijven dingen op je pad komen die je stabilisatie weer op losse schroeven zetten. In NL ging het helaas niet goed met Marion en Beau, ze hebben een einde aan hun relatie gemaakt en Marion woont alleen in het grote lege huis in Kolhorn. Wij hebben na veel heen en weer gebel en gesprekken met bedrijfs maatschappelijk werk besloten Marion aan te bieden bij ons te komen om de boel weer op een rij te krijgen. Als er een moment komt waarop je het allemaal even niet meer ziet en je ouders zo ver weg zijn..dan is dit een super kans om te ontdekken wat je nu verder wilt gaan doen. Dus wij vliegen 3 januari met z'n drietjes terug naar Curaçao. Voor onze oudste larissa zal dat heel vreemd zijn want dan is echt iedereen ver weg. Maar gelukkig merken wij dat ze het druk heeft en er goed mee kan omgaan.
Dit heeft als gevolg dat wij per Januari verkassen naar een grote Casa. Aangezien ze voor defensie bij ons ingeschreven moet zijn en wij haar het liefst een eigen plekje gunnen, is een woning met een appartement de beste oplossing. Niet dat ik hier zin in heb om na 6 mnd....WEER te verhuizen...maar ja dan hebben wij de aankomende 2 jaar wel het woongenot en geen ergenissen over en weer. Momenteel hebben wij een deepwell dat scheelt ons 400 gulden per maand aan water. Water is hier een vloeibaar goud, electra trouwens ook. Gelukkig gaan wij onze woning in Kolhorn verhuren. Dat scheelt in beheer en geregel. De December week zullen wij gebruiken om het huis schoon te maken en deels leeg te halen.
Ach en al die palmbomen de rust op het strand en in je zwembad mogen wel weer een beetje opgeschudt worden🙈🤣 Het was al wel erg lang relaxed.
Nog een week en dan kunnen wij mijn ouders in onze armen sluiten. Wat kijken wij daar naar uit. Zalig om ze hier te laten relaxen. Ze zijn er inmiddels...de blog was al klaar maar ik heb hem niet goed geplaatst.
Ondertussen wordt het sociale leven al aardig uitgebreid je komt mensen tegen en spreek sneller af. Vrijdag was in naar een Jazz café en heb daar met een hele club mensen gekletst en Raymond had een uitje met zijn werk. Zo gaan wij ieder een eigen kant op wat af en toe zeker moet kunnen.
Afgelopen weekend hebben wij een super leuke meiden avond gehad met collega's en zondag een snorkel strandje gepakt.
Rond 17 uur kwam Leonne de nicht van Raymond even op bezoek. Super leuk, aankomende dinsdag komt ze met haar groepje mondhygiëniste naar Parera voor een rondleiding. Ook is de goedendoelendag geweest, ieta terug doen voor de eiland bewoners. In ons geval de was opvouwen van 50 kindertjes die opgevangen worden in dit tehuis.
Enne ik dacht eigenlijk dat je 1 jaar wegging. Was de wens de vader van de gedachte? Is het 2,5 jaar in totaal?