Het vervolg

Op dit moment zijn wij inmiddels ruim een week eerder naar huis gegaan en hebben door de omstandigheden nu genoeg tijd om toch wat  dingen af te maken.

Ik had een hele tijd absoluut geen zin om nog aan Costa Rica te denken. Maar dat is niet fare, het is een prachtig land en in de week dat wij er waren hebben wij ongelooflijk veel gezien en gedaan.

Toen wij bij Samara stonden hadden wij het echt heel erg leuk, toch was er een soort paniek ontstaan na de berichtjes van Marion met de vraag of wij wilde zorgen dat wij naar huis kwamen. Hier nog wat leuke foto's van Samara. De avond was er verlichting , muziek en een vuurtje op het strand.

Als je dan op dat moment net een week weg bent en er voor de rest niet veel over bekend is, neem je het niet heel erg serieus maar blijft het wel in je hoofd zitten. Toch maar besloten om boel in te klappen en verder te reizen. We zijn gereden via Puntarenas richting Jaco. Eenmaal aangekomen in Jaco wisten wij niet wat wij zagen, na een heerlijk rustige omgeving kwamen wij terecht in een soort "Georgie shore town". Halfnaakte gespierde gozers met een zwembroek en bakolie over hun lijf liepen gewoon door de straten. Meiden met opgespoten lippen, Billen en Borsten gepropt in een mini jurkje...en veel verslaafde op straat. Toch maar even ergens wat gegeten, ze waren redelijk aardig maar alles werd na ons vertrek met handschoenen weggenomen en schoongespoten in de lucht waar wij gelopen hadden. Wat een rare gewaarwording! In hun ogen waren wij de europese besmetters en die wilde ze liever niet in hun tentje hebben.

Via een app waar wij steeds een overnachtingsplek uitzochten kwamen wij terecht bij een soort parkeerplek met een hek eromheen, tussen de cafe's en zigeuners. Nou dat dacht ik even niet! Ik voelde mij erg onveilig en Raymond zag het ook niet zitten, dus verder door rijden maar. Hup die stad uit. Wij zakte af ongeveer 45 minuten verder naar Beluco, een kleine camping aan de kust.

Eenmaal aangekomen vonden wij geen Camping maar een veld met palmen waar iedereen kon staan en er ook daadwerkelijk veel mensen stonden. Het was zondagavond dus nog behoorlijk druk met jongelui, ja dan zijn wij toch ouder aan het worden. Even vererop was de plek die in de app was aangegeven een beveiligd stukje met toilet en douche en een hek dat s avonds dicht ging. De oude man ik denk van een jaar of 75 kwam heel vriendelijk over.  Wij mochten ook in een huisje achterin slapen, maar ik wilde in onze eigen tent aangezien wij al wat nachten extra hadden betaald in een B&B. Ik was een beetje aan mijn eind en doodmoe, er kwamen mensen op ons af met allerlei vragen over onze tent, ondertussen haalde ik water bij de geweldige badder plek en ging ik limonade maken. Stoeltjes uit en zitten! Bloedverziekend heet was het, vooral benauwd! De oude man kwam even zeggen dat het water GEEN drinkwater was, potverdomme heb net alles op...en nu? Achter in zijn garage had hij nog wel een fles water staan die wij mochten hebben. Ik was echt toe aan een douche na het bewonderen van een schitterende zonsondergang.

Ach wat heb je nodig, het was niet meer dan een smerig stukje beton met een soort deur en een kopere pijp die een goede koudwater straal gaf! Ik ben zo geen camping type, maar het kon mij niet veel meer schelen, het hok was 50 bij 50 en plek voor je kleding of handdoek was er niet, dan maar half nat in je T Shirt en tanden poetsen. Ondertussen even Raymond verteld dat je niet weet wat je ziet en alles zo mooi geteeld was!! Goedgelovig als hij is ging hij toch eens even kijken...hahhahaha...

De nacht was de heetste tot nu toe, niet bewegen en vooral gewoon naar de Oceaan luisteren hielp om wat in slaap te dommelen. De volgende dag waren wij rond 6 uur op en startte de dag met een kop koffie, van die vieze uit de kan en klaar zakjes met melk en suiker. Raymond en ik ruikte de wietlucht van toppen die goed rijp waren en begrepen nu al die jongeren die de hele tijd geld kwamen afgeven aan de lieve oude man. Die runde er gewoon een zaakje bij. Toen ik het gebaar maakte van een sigaret zei hij meteen nee nee, animals. Ha ha ja en ik ben gek..maar ja die toppen waren dus gedroogd en gesneden op een tafel waar wij onze spullen op hadden gezet incl. mijn tas, welke stress mij dit later gaf vertel ik straks.

Ons park bezoek aan Manuel Antonio hebben wij maar geskipt en besloten onze laatste Lodge bezoek ook te annuleren. Wij hadden behoefte aan een normaal bed. Iets meer richting het vliegveld rijden en dan een mooie plek opzoeken was ons idee, wij vonden Villa Lapas.